Geen internetverbinding

27 november 2014, Nieuwe groep Kenianen.
Gister in de namiddag is er een nieuwe groep Keniaanse studenten gekomen die ons helpen met het ringen en uithalen van de vogels. Het zijn studenten aan de Universiteit van Nairobi en doen hier dan een soort stage in de hoop dat het ‘vogelvirus’ hen pakt. Er is heel weinig bekend van plaatselijke trekbewegingen van Afrikaanse vogels. Op deze manier hopen ze de jeugd warm te krijgen om ringonderzoek te gaan doen. Het mes snijdt op deze manier aan twee kanten.
Een ander prachtig fenomeen is dat de hemel elke dag twee keer rood kleurt. Als ’s morgens de zon opkomt dan begint het voorzichtig te gloren en begint het te kleuren. Eerst donker rood en dan licht rood om vervolgens via oranje naar geel te gaan. Dan is de zon helemaal op en boven de horizon uitgestegen. Een magnifiek gezicht vooral als in het dal ook nog wat mist hangt en de zon strijkt er met haar stralen overheen krijg je een mengelmoes van kleuren. Ik heb dat geprobeerd met de camera vast te leggen maar dat valt niet mee.
Als de zon dan ’s avonds achter de bergen weer verdwijnt dan komt er een enorm contrast in de bergen, Delen die nog wel en delen die niet meer beschenen worden. Mooie schaduwen wisselen elkaar dan af. Als er dan ook nog wat lichte bewolking boven de bergen hangt en de stralen toucheren de bergrug dan worden de stralen door de bewolking gefilterd. Je krijgt dan van die prachtige zonnestralen die de hemel inschieten net alsof je een aura ziet.
Vanmiddag was het weer prijsschieten tijdens ons vaste rondje. Onderweg schrok ik me rot want een grote treksprinkhaan wist door het geopende raam naar binnen te vliegen en in mijn nek te landen. De beesten zijn zo een tien centimeter groot en met een behoorlijke vaart is de schrik groter dan de pijn. Het beest verdween ergens in de achterbak. Links en rechts de nodige vogels in het struikgewas maar dat is moeilijk te fotograferen. Verderop zat een Europese scharrelaar de omgeving af te spieden naar voedsel toen hij bovenop een olifantendrol neerstreek. Waarschijnlijk had hij een mestkever ontwaard en dacht aan een lekker hap. Maar hij kwam bedrogen uit en vloog weer naar zijn uitkijkpost. Inmiddels was de sprinkhaan weer bij zijn positieve gekomen en begon door de achterbak te scharrelen waarna ik hem pakte en door het open dak naar buiten wierp. Meteen dook de scharrelaar er bovenop en vloog met zijn prooi weer terug de boom in. De camera’s ratelden aan een stuk door. Prachtig hoe hij dit grote insect naar binnen wist te werken.
Niet veel verder Buffels! Tussen het struikgewas liepen er wel een stuk of honderd en vlak bij de weg. Op enkele buffels zaten geelsnavel ossenpikkers die de teken en andere insecten uit de huid halen. Mooie vogels met dikke gele snavels. Mooi om te fotograferen als ze op de neus of de hoorns van de buffels zaten. De kudde was niet echt bang en lieten zich van alle kanten goed bekijken en graasden rustig verder. Wat een spiermassa. Ik begrijp dat leeuwen voorlopig voldoende vlees hebben als ze er eentje weten te vellen.
Vlak bij ons poeltje zagen we een Zadelbek-ooievaar lopen. Een zwart witte vogel met een enorme snavel waar een zadelvormig gele washuid op zit. Een prachtig contrast. En uiteraard een fotogenieke vogel. Hij liep te zoeken naar voedsel en af en toe wist hij wat te vinden dat in zijn grote bek verdween.
Daarna stuitten we op een groep olifanten. Het kon niet op deze middag. Ze waren al grazend op weg naar onze poel. Met een omweg konden we aan de andere kant van de groep komen zodat we met het zonlicht mee konden fotograferen. Helaas kwam de groep niet naar de poel maar een bul maakte zich los uit de groep en kwam wel naar het poeltje om te drinken. Niet bang kwam hij langzaam op ons af lopen. Wij stonden tussen hem en het water in. Toen we ietsje achteruit gingen liep hij vlak voor de auto langs om te gaan drinken. Wat een kolossaal beest en wat een grote slagtanden. Heerlijk om ze te zien bewegen in hun eigen omgeving. De bul was in de must want achter zijn ogen liep een straal vocht uit zijn poriën. Ook liep hij constant te urineren om zijn hormonen in het gras achter te laten. Prachtig zoals hij door het landschap bewoog en daarbij met zijn oren waaiden om af te koelen. Bij de poel aangekomen nam hij een paar slurven met water om daarna weer terug te keren naar zijn kudde koeien. Ik was echt onder de indruk van dit imposante dier dat maar op een paar meter afstand langs ons liep. Wat een machtig gezicht.
Het wordt weer een hele uitzoekerij want ik heb veel te veel foto’s gemaakt.

28-11-2014, Van de buitenwereld afgesneden.
Sinds gisterochtend nadat ik mijn blog had ge-upload knalde internet eruit en is tot op heden (19:00 uur) nog steeds niet gemaakt. Afgesneden van de buitenwereld, alleen met de dieren in het grote park. Niet alleen internet maar ook de stroom valt regelmatig uit. ’s Avonds sowieso wel twee keer en vaak in de ochtend ook nog wel een keertje. Waar ik helemaal niets van begrijp is dat ze de generator, want daar wordt hier de stroom mee opgewekt, tussen 12 en 17 uitzetten. We zijn hier gasten, betalen veel geld voor het verblijf maar de faciliteiten zijn mager. Als internet wel werkt dan is het ook nog zeer traag of ik word er regelmatig uitgeknikkerd. Niet echt klantvriendelijk denk ik dan.
Maar goed, daartegenover staat dat we in een prachtig park mogen vertoeven waar de wilde dieren aan de lopende band voorbijkomen. Olifanten, Waterbokken, Dik-diks, Bavianen, Luipaarden en Klipdassen behoren tot de dagelijkse kost. Buffels, Mangoesten en Giraffen zien we regelmatig als we door het park rijden. Vandaag zagen we op onze route een grote Varaan uit het struikgewas komen. Ik maakte net een foto toen zijn grote gespleten tong de grond raakte om de geuren te proeven. Imposante, Prehistorisch aandoende beesten.
Alweer een dag zonder vogels en vandaag begreep ik van een weerdeskundige dat we het weer zo houden en dat we in een soort impasse zitten. De wind moet nu goed komen te staan en er moeten wolken binnendrijven waar regen uit gaat vallen. Dan komt er een weersverandering met hopelijk ook mist. Gister dreven er wel wat wolken vanaf zee binnen maar die loste ook weer op. Vandaag iets dikkere bewolking die tot de avond bleef hangen. Mogelijk gaat hier wat regen uitvallen want als dat gebeurd kan er ook mist ontstaan. Het regenwater verdampt op de kurkdroge grond en stijgt hopelijk als mist op. Als die ingrediënten allemaal kloppen dan zijn we nog van één factor afhankelijk, vogels! Je hebt niets in de hand en je werkt met de natuur.
Vanmiddag weer ons welbekende rondje gereden. Het enige avontuur dat we meemaakten was een kudde olifanten die het pad overstaken. Daar moesten we even voor wachten.
In het poeltje zat onze Painted snipe weer. Toen we iets beter keken zagen we er zelfs drie tegelijk. De anders zo schuwe beesten lieten zich mooi zien en twee kwamen er al foeragerend onze camera’s voorbij. Een groenpootruiter en twee Bosruiters completeerden het geheel. De zon stond er prachtig op te schijnen en het was een genot om het allemaal te observeren. Toen het al bijna zes uur was gingen we weer richting de lodge.
In de avond veranderde het weer. De wolkenmassa werd dikker en in de verte lichtte het. Soms hoorde je het grommende geluid van de ontladingen. Wellicht ingrediënten voor een nachtelijke vangst!
Het is afwachten net als met internet. Hopelijk krijgen ze het weer snel aan de praat want ik zou graag mijn blog weer online willen zetten.

29 november 2014 Nachtvangst en gewond luipaard.
Inderdaad waren bijna alle ingrediënten aanwezig vannacht. In de vooravond zijn de grote bouwlampen al ontstoken en het geluid van de Noordse Nachtegaal schalde het dal in. Het koelde steeds verder af en in het dal ontstond een nevelachtige mist. Rond middernacht zwol het mistpakket aan en vloog er af een toe een vogel door het licht van de lampen. Om half één werden de netten opgezet en rond één uur was alles tiptop in orde. Helaas, helaas, geen vogels die de netten opzochten en na een uur hadden we nog maar een paar zakjes met inhoud. Het viel tegen. Hadden we eindelijk mist, waren er geen vogels. Zo blijft het worstelen met de natuur.
Tegen half drie waren de vogels weggeringd en de mist was opgetrokken, tijd om de tweede helft van de nacht te slapen.
De ochtendvangsten waren beter dan de afgelopen dagen. Er hingen nu eindelijk een paar vogels in de netten. Ik had het geluk om drie klauwieren te vangen. Klauwieren zijn vogels met een venijnige haakvormige punt aan hun snavel. Ze bijten goed van zich af en gaan makkelijk door je vel tot bloedens aan toe. Ik probeerde een alliteratie te maken maar kwam niet verder dan ‘Klauwieren klauwen in je klauwen’.
Na het ontbijt de vogels weggeringd en rond half tien was er niets meer te ontdekken dat er vannacht en vanmorgen vroeg was gevangen.
Tijdens de lunch nogal wat consternatie en opgewonden Kenianen. Toen de voorbereidingen werden getroffen voor de lunch liep het personeel heen en weer naar de keuken om het buffet in orde te maken. In een onbewaakt ogenblik wist een grote mannetjes Baviaan binnen te glippen en een mand met brood weg te grissen. In zijn haast om weer weg te komen gooide hij een grote pan met groente op de grond dat met veel herrie gepaard ging. Het personeel kwam aanstuiven en overzag wat er gebeurd was. Ze reageerden opgewonden naar elkaar en ik vermoed dat ze elkaar de schuld gaven dat er iemand achter had moeten blijven om de boel te bewaken. Gelukkig leden de gasten er niet onder dat er nu te weinig was.
Rond half vier gingen we weer een rondje in het park rijden. We reden nu zonder te stoppen naar een plek waar we al eerder waren geweest. Het doet daar een beetje regenwoudachtig aan. Groene bomen en struiken die langs een riviertje staan. Door dit stukje oerwoud loopt een weggetje en zo kom je vlak langs het water. Ook het gebied om een luipaard te spotten die in een boom ligt te slapen.
Wel wat vogels maar verder was het rustig in dit stukje. Niet veel verderop zagen we een groepje Kleine Kudu’s staan. Erg schuwe beesten want voordat we een foto konden maken trokken ze zich al terug in de bush. Maar ontzettend leuk om ze gezien te hebben want het is best een zeldzaam beest en Tsavo is één van de weinige plekken waar ze nog voorkomen.
Op de terugweg naar ‘ons’ poeltje zagen we nog een hele grote kudde Impala’s. Grote en pasgeborene en alles wat er tussen zit. Ze lieten zich goed zien en waren in tegenstelling tot de kudu’s uitermate tam.
Bij het poeltje aangekomen hadden net een paar olifanten gebadderd en waren we te laat maar dat werd ruimschoots goed gemaakt toen we een forse luipaard zagen liggen. Het dier lag in het gras verscholen met zijn buik in het water. Toen we het dier beter observeerden zagen we dat het gewond was op zijn flank en achterhand. Grote verse vleeswonden zorgden ervoor dat hij niet wegliep. Het is gissen hoe zoiets is gebeurd maar de kans dat er een territoriumgevecht heeft plaatsgevonden is aannemelijk. Wat ook zou kunnen is dat hij overlopen is door buffels. Gister hadden we een grote kudde buffels op nagenoeg dezelfde plek gezien. Maar het blijft gissen. Hopelijk redt hij het en kan hij spoedig weer op jacht. Een imposant dier.

30 november 2014, Laatste dag Tsavo
Vannacht wel mist maar niet erg dik. De maan is wassende en half vol, dat helpt ook niet echt mee om vogels te vangen. Het effect van het licht gaat dan verloren en de magie is weg. Desalniettemin werden er toch nog een dertigtal vogels gevangen en geringd. De ochtendvangst was ook niet denderend behalve dan de Krekelzanger die ik uit het net haalde. Dat vond ik nog wel een leuke soort.
Rond zeven uur de netten dichtgeschoven en naar het ontbijt gegaan. De rest van de ochtend ben ik bezig geweest met het uitzoeken van de foto’s. Onscherpe kunnen weg en scherpe foto’s waarvan de compositie goed is worden bewaard of direct bewerkt.
Het weer is aan het veranderen, de hitte is eruit en maakt plaats voor wolkenvelden. Vanaf zee komen de regenbuien binnendrijven en dat is een mooi gezicht. Omdat je zo wijd kunt kijken zie je de buien over het landschap trekken. Heel erg plaatselijk. Ook de Europese Scharrelaars zien dat en weten waarschijnlijk waar het regent dat er ook voedselaanbod is. Je zag ze echt langs komen vanuit het droge gebied op zoek naar de regen. In twee uurtjes tijd kwamen er toch zo een duizend langs. Veel jonge vogels erbij.
Eind van de middag weer even een rondje gereden en wat foto’s gemaakt. Inmiddels zit ik over de 10.000 gemaakte foto’s maar daarvan kan ik ook minstens de helft weggooien. Vanmiddag een tijdje bij een Dikbekwever staan fotograferen. Maar omdat hij in het papyrusriet zit is het lastig om goed scherp te stellen want constant zitten er stengels voor. Maar uiteindelijk toch gelukt om hem goed op de foto te krijgen. Deze vogels bouwen in een dag tijd een heel nest. Onvoorstelbaar knap hoe ze dat zo razend snel doen. Het luipaard hebben we niet meer gezien. Er zijn nog wel boswachters wezen zoeken maar of zij resultaat hadden is onbekend. Aan de andere kant is het ook de natuur die selecteert en dat moeten we eigenlijk op zijn beloop laten. Er wordt al zoveel ingegrepen.
’s Avonds tijdens voedertijd van het Luipaard werd het ruimschoots goedgemaakt dat de ene sterft en de andere zich tegoed doet aan de geitenbout. Ik heb het gevoel dat het licht de trigger is want als de bout hangt gebeurd er niets maar zodra de spots aangaan is hij er als de kippen bij. Een jong mannetje was als eerste bij de bout en deed zich er tegoed aan. Het blijft een fascinerend gehoor hoe de botten tussen de sterke kaken worden vermalen. Toen hij de bout bijna op had vluchtte hij plotseling van de stellage af en een ander volwassen mannetje nam het over maar die kwam er bekaaid af want alleen een heel klein stukje bot hing er nog aan het touwtje. Wat zijn die Luipaardmannetjes enorm met hun vierkante kop en wat een mooie afsluiting op deze manier want dan hebben we de hele familie gezien. De verwachtingen voor vannacht zijn hooggespannen want het heeft iets geregend en er zou wel eens mist kunnen ontstaan.