Vogels, vogels en nog eens vogels...

Eerste nacht Ngulia, 19 november 2014
Gisteravond tig keer geprobeerd mijn blog te uploaden maar de internetverbinding is erg zwak hier. Appen gaat ook erg moeizaam, ik hoop dat het in de loop van de week beter wordt. Ik denk dat een groot aantal mensen gebruik maken van de open wifi verbinding waardoor veel data verzonden en ontvangen moet worden. Maar het is ook niet zo verwonderlijk dat je midden in de rimboe een zwak signaal hebt. We hebben signaal en dat is al heel wat hier!
De Luipaard was wel kicken gisteravond. Hoewel het dier gevoerd wordt met een achterbout van een geit is het spectaculair. Prachtige beesten zijn het. Er schijnen 7 verschillende luipaarden op het voer af te komen. Ze kunnen worden herkend aan hun vlekkenpatroon.
Rond een uur of half elf naar bed en om één uur werden we gewekt. Vogels! Het regende werkelijk vogels! Als grote regendruppels vielen ze uit de lucht in de netten. Het vangen gaat op een speciale en bijzondere manier.
Men is afhankelijk van de mist hier die uit het dal vandaan optrekt. Vogels proberen boven de mist te blijven omdat ze in de mist helemaal geen oriëntatie meer hebben. Boven op de bergkam staan een paar grote bouwlampen te branden die voor een heel speciaal effect in de mist zorgen. Het is een beetje te vergelijken met een vuurtoren die in de mist staat te schijnen. Of nog beter, als je in dichte mist rijdt en je grote licht aan zet kijk je tegen een soort muur aan. In de lichtkoepel die ontstaat zie je wel van alles. Zo is het ook met de vogels die op het licht afkomen en gedesoriënteerd raken. Ze zien niets meer en weten niet waar ze heen moeten en vallen in de struiken en bomen rondom de netten.
Er wordt gevangen met twee netten van achttien meter lengte. Zolang de mist blijft hangen vallen er vogels in de netten. Rond één uur vannacht begon het te vliegen en rond vijf uur trok de mist op. We hadden in dit korte tijdsbestek bijna 1000 vogels gevangen. Ze vliegen zelfs tussen je benen door het net in. We stonden met drie mensen bij de netten om ze leeg te halen en in de lodge zaten twee groepen van vier mensen de vogels weg te ringen. Bij iedere groep is één schrijver aanwezig. Het is een heel spektakel op deze manier en er hangen honderden vogels die weggewerkt moeten worden. De geringde en afgehandelde vogels worden nog even bewaard waarna ze in het donker worden losgelaten. Opvallend is dat er niet of nauwelijks net geringde vogels worden teruggevangen. Wat een fenomeen is dit.
Toen de mist rond 5 uur optrok en de vogels niet meer in de netten vielen werden de twee netten opgeruimd en om zes uur de andere netten opengeschoven.
Rondom de struiken en bomen staat zo een 200 meter net opgesteld. Vogels die in de bosjes zijn geland worden op deze manier alsnog gevangen. Iedere ringer heeft zijn eigen stuk net wat hij in de gaten houdt en de vogels uithaalt. Het vangen duurt niet heel erg lang want na een uurtje kakt de boel helemaal in. Soms schijnt het twee uurtjes te duren. De ochtendvangst leverde toch nog zo een 500 vogels op. Al met al een hele grote massa geringd maar door de geoliede machine waren ze ook zo verwerkt.
Het gezelschap bestaat uit een twintigtal ringers die allemaal uit Europa komen. Zo zijn er mensen uit Zwitserland, Duitsland, Roemenie, Rusland en Nederland, daarnaast is een groep van tien studenten van de Universiteit van Nairobi aanwezig. Zij proberen het vak op deze manier ook te leren.
Ik had zelf nog een aardigheidje want ik haalde uit een van de netten een geringde grasmus. Toen ik de ring goed bestudeerde zag ik dat het een ring betrof uit Stockholm Zweden. Dat was echt leuk. Toen de grote baas even langs kwam om te kijken of alles nog goed ging vertelde ik hem vol enthousiasme dat ik een geringde Grasmus met Stockholm ring had gevangen. Hij reageerde er wat lauw op want hij vertelde me dat de ringen die ze gebruiken worden gesponsord door de ringcentrale van Zweden…
Ik was enigszins teleurgesteld.
Na het ontbijt geprobeerd een poosje te slapen en dat lukte bijna twee uurtjes toen ik van een hels kabaal wakker werd. Een grote groep Bavianen stond bij de vijver ruzie te maken wie als eerste mocht drinken. Het zijn ook net mensen.
In de avond kwamen een hoop bezoekers naar de lodge om te overnachten. Toen de geitenbout werd opgehangen voor het Luipaard stond de hele veranda vol met mensen. De een met nog een grotere telelens dan de andere. Het werd steeds donkerder maar dat is niet zo een probleem want twee schijnwerpers verlichten het spektakel. Helaas voor de bezoekers, maar het luipaard kwam niet. Kennelijk geen honger. Wellicht heeft hij vandaag een Baviaan of Impala gesnaaid en de buik vol.
Toen zijn we allemaal zelf maar gaan eten.
Het is een rijk gevuld buffet elke dag. Rijst, gebakken aardappelen en pasta is de keuze als ondergrond. Dit kun je aanvullen met rundvlees, kip of varkensvlees. Er is eveneens een ruim assortiment aan salades met heerlijke sausjes. Uiteraard gaat dit alles vooraf met een soepje. Het toetje bestaat uit koek of gebak.
Alleen Benno geniet er niet zo van, zijn maag en darmen zijn wat van streek.

20 november 2014
Volgens mij had ik mijn ogen nog niet zo lang dicht toen er op de deur werd gebonsd. Birds!, was de korte maar krachtige mededeling. Toen ik naar bed ging was het helder en niets wees er op dat er mist zou ontstaan. Het was overdag ook niet verschrikkelijk warm geweest maar wel wat buitjes regen gevallen. Kortom, broek en t-shirt aan, schoenen vastgeknoopt en naar buiten. Was niet koud en voelde zelfs wat zwoel aan. De mist was niet heel erg dik maar er waren wel vogels. Niet echt druk maar er vloog wat. Toen de mist na een uurtje wat dikker werd begon het wat beter te vliegen. Noordse Nachtengalen en Bosrietzangers vormden de hoofdmoot en af en toe zat er een Krekelzanger of Perzische Roodborst tussen, een Rosse Waaierstaart was een krent in de pap. Het begon wat licht te regenen en de vangsten namen wat af en toen het begon te plenzen hebben we de netten dichtgeschoven. Na een uurtje hield het op met regenen en hebben we tot aan de ochtendschemering doorgevangen. Het was niet zo dik meer met vogels maar de bush rondom de netten zat vol.
Om zes uur de netten in het struikgewas open geschoven en die hingen eigenlijk meteen goed vol met vogels. Wederom veel van dezelfde soorten maar nu ook Afrikaanse vogels erbij. Zo vingen we een Diederick Koekoek en Rode Rotslijster en een Grote Vale Spotvogel, vogels die je in Nederland niet in handen zult krijgen en hier in het net hangen. Een Harlekijnkwartel welke tot de Afrikaanse avifauna behoort is een prachtig getekend beest. Een genot om zoiets van dichtbij te bewonderen. Toen alle vogels waren weggewerkt konden we nog net aanschuiven voor het ontbijt en dat lieten we ons na een lange nacht goed smaken.
De rest van de dag een beetje geslapen en wat liggen relaxen in een van de luie fauteuils. Net na de middag kwam er een grote zwerm Amoervalken langs die in de lucht op libellen aan het jagen waren. Ze trokken langzaam voorbij en toen ze uit het zicht waren verdwenen streken in een dode boom, niet ver van de lodge, drie Havikarenden neer. Wat een vogelrijkdom hier! Een passerende Steppenarend, Bateleur en Secretarisvogel maakte de middag aangenaam en compleet.
Eind van de middag werd ik gevraagd of ik zin had om een rondje mee te rijden in de auto om naar vogels te kijken. Nou dat wilde ik wel, en samen met een Rus, een Roemeen, een Keniaan en twee Nederlanders was het een gemêleerd gezelschap.
Onderweg stopten we regelmatig om naar vogels te kijken en ik maakte dan wat foto’s. Een heerlijk tochtje. Bij een lodge die 20 kilometer verderop lag hebben we even de benen gestrekt toen ik een Kleine Bijeneter in het vizier kreeg. Hij deed zijn naam niet echt veel eer aan want hij juist een hele grote libel weten te verschalken. Hij was er flink mee aan het vechten en sloeg hem herhaaldelijk met een snelle beweging tegen een tak aan. Toen de libel het begeven had probeerde de bijeneter hem naar binnen te werken maar dat was ook nog een hele toer. De libel was eigenlijk net iets te groot voor de Kleine Bijeneter. Helaas was het licht wat mager aan het worden maar ik kon toch nog een paar leuke foto’s maken.
Toen we weer terugreden naar onze eigen lodge Kwamen we onderweg een Verreaux’s Eagle-Owl tegen die langs de kant van de weg in een boom zat. Hij bleef mooi zitten maar de foto’s zijn bagger geworden. Te ver weg en de flitser te zwak om een goede foto te maken. Toen het bijna donker was kwamen we allemaal Nachtzwaluwen tegen op de weg. Jaap, de chauffeur, moest regelmatig in de remmen om de Nachtzwaluwen niet te overrijden. Het waren verschillende soorten want de een was groter dan de ander. Ook de Europese nachtzwaluw kregen we een aantal malen in beeld.
Terug bij de lodge stond het buffet ook alweer klaar en konden we aanschuiven voor het avondeten. Het Luipaard kwam ook nog even kijken en deed zich tegoed aan de vers opgehangen geitenbout.
Toen hij was uitgegeten en stond te drinken bij de nabijgelegen drinkbak kwam er nog een tweede bij. Wat een magnifieke beesten zijn dit en wat een uitstraling hebben ze.
Het eten was redelijk. De soep was zo zout dat het leek alsof deze met zeewater was bereid. Daarnaast was de rest weer bijna hetzelfde als gisteravond. Alleen was de spaghetti vervangen voor macaroni.
Nu maar naar bed want als de mist op komt zetten….dan gaat het weer gebeuren.
Heb er nu al zin in…